Obszerna jaskinia z lasem kolumn naciekowych, wiele nacieków także na ścianach. Do zwiedzania niepotrzebny kombinezon, chociaż przydatny do wejść w małe korytarze, m.in. odchodzący od sali głównej (po północno-wschodniej część, w dół). Druga, nieco niżej położona sala mniej ciekawa, oprócz nacieków w części południowo-zachodniej.

Las kolumn rzeczywiście robi wrażenie, szczególnie nacieki znajdujące się w poprzek sali głównej i w jej drugiej części, na środku.

Niestety, bliskość szlaku (czerwonego) i łatwość wejścia powodują, że oprócz słusznej grubości nacieków wszystko zostało już wyłamane i zabrane...

Wejście do Jaskini Towarnej duże; zwiedzanie samej jaskini łatwe. Ładne myte korytarze, szczególnie na półce mniej więcej w połowie jaskini. Korytarzyk na końcu idący dwa metry w dół trochę ciaśniejszy, ale warto zejść.

Idąc do tzw. Jaskini Niedźwiedziej trzeba się kilka razy nieco bardziej schylić. Sala jaskini obszerna z wieloma interesującymi naciekami (szczególnie w krótkim kominie w środkowej części sali).

Przejście do Jaskini Dzwonnica bardzo niskie - kilka metrów trzeba pokonać czołgając się, nie ma jednak żadnych ciasnych miejsc (idąc lewym odgałęzieniem korytarza, "na około"). O ile dotychczas kombinezon nie był potrzebny, do czołgania polecany.

Jaskinia Dzwonnica to kilkudziesięciometrowy korytarz z dwiema salkami, ładnie myty z naciekami z mleka wapiennego. Na końcu prosty i coraz ciaśniejszy...

Wyjście z jaskini otworem północno-zachodnim ciasne, ale przy odpowiednim ułożeniu się nie powinno sprawiać większych trudności.

W wejściu przeszkadza głaz i nieco ciasnego korytarza tuż za nim. Wejście jest jednak trudniejsze niż wyjście, a pokonanie go na brzuchu, nogami do przodu, nie jest trudne.

Następnie idziemy meandrującym korytarzem (bardzo ładny), którego sklepienie pozostaje na mniej więcej jednakowym poziomie, natomiast spąg obniża się o kilka metrów na długości kilkunastu metrów. Kończy się ciekawym wejściem do sali głównej jaskini - w wejściu meander ma kilka metrów wysokości i widać ładnie "ominiętą" przez wodę kolumnę.

W sali wiele ciekawych nacieków (stalaktyty/gmity/gnaty, polewy, grzybki). Mimo niezbyt trudnego wejścia, jaskinia najlepiej zachowana spośród tu omawianych (IMO).

Szczeliną między skałą a naciekami przechodzimy do końcowych partii jaskini. Ponoć znajdują się one w bezpośrednim sąsiedztwie Jaskini Dzwonnica - warto w tym miejscu głośniej coś powiedzieć lub krzyknąć. Efekt "dzwonu" będzie łatwo słyszalny.