Do tej jaskini przymierzaliśmy się już kilka razy, ale zawsze była ostatnią na liście, więc dotychczas zwyciężały głód i zimne piwko. Tym razem jednak zaczęliśmy od niej i żadne piwne zaciski już nas nie powstrzymały...

Dojeżdżając do ośrodka Morsko (wg aktualnych drogowskazów), gdy tylko zaczyna się ogrodzenie, należy pojechać w lewo aż do większej metalowej bramy. Stąd krótki marsz doprowadza prosto do jaskini (w pierwszych skałkach po lewej).

Jaskinia doprawdy niewielka i średnio ciekawa - 42m wg opisu to lekka przesada. Zawsze to jednak dziura linowa...

Nieco dalej, kilkaset metrów na wschód, znajduje się inna dyrka (zaznaczona na mapie Góry Zborów i okolic, firmy Compass). Można odwiedzić przy okazji.

Druga z jaskiń, która już kilka razy nam umykała. Zawszeć to szło się do jaskiń Wielkiej Góry i Bukowca, w drodze powrotnej już jakoś nie chciało się szukać tej dziury...

Na jaskinię trafiliśmy zupełnie bez problemów. Znajduje się na lewo (patrząc od dołu na skały) od ewidentnej dużej dziury (ta zaś znajduje się mniej więcej w połowie drogi między zamkami Mirów i Bobolice).

Niepozorna niska trójkątna dziurka, do której prowadzi wydeptana ścieżka, zrazu rozgałęzia się na 4 strony świata. Odnoga na południe - kończy się po kilku metrach nie wnosząc nic ciekawego do wycieczki. Odnoga na północ prowadzi do kolejnych dwóch otworów jaskini: jednego w zacięciu, do którego dojście z zewnątrz nie jest trudne i drugiego w środku ściany. Drugi otwór widać też z daleka - w kształcie dziurki od klucza. Dojście do niego w środku skały jest całkiem sympatyczne, przez wąską ale niezbyt ciasną rurę, miejscami z kałużami. Potem skręt o 90 stopni i mała salka tuż przy otworze. Tu można się odwrócić w kierunku powrotu.

Najciekawsze partie prowadzą korytarzem na wschód. Znowu dochodzi się do rozgałęzienia; w lewo - korytarz prowadzi do czwartego wyjścia (strome zejście ze skały, ale bez trudności). W prawo - do dwóch studzienek prowadzących do najniższego punktu jaskini. O ile nie ma tu atrakcji w formie nacieków, samo zejście do studni jest całkiem sympatyczne.

Pierwotny plan zakładał kolejne jaskinie następnego dnia, ale wspaniała pogoda zachęciła nas jednak do poznawania Jury od strony wierzchniej. Odwiedziliśmy więc okolice rezerwatu Parkowe między Złotym Potokiem a Trzebniowem.

Niedaleko, na zachód od rezerwatu, znajduje się nieczynny już Kamieniołom Warszawski. Zajrzeliśmy więc tam oblookać, co się tam wydobywało i czy może jakiś dziur w ścianach nie ma (nie ma).