Wschodnie wybrzeże Wyspy Północnej, region pełen jaskiń (ponoć dobre kilkaset dziur). Region słynący między innymi ze świecących robaczków.

Mając tylko dzień na zwiedzenie podziemne okolic, musieliśmy wybrać jedną wycieczkę do jaskini. Wypadło na Tumutumu, na tzw. toobing. Wycieczka była o tyle fajna, że zaliczała normalną jaskinię, z własnym światłem, oprócz nas (grupy 4-osobowej) był tylko przewodnik i normalne chodzenie po dziurze: z czołgankiem na sucho i pływaniem. Sporo jest innych opcji wycieczkowych, np. ze skakaniem po wodospadach podziemnych. Niestety zdjęć ze środka nie ma, bo i nie byłoby czasu, ani też nie miałem jak wziąć sprzęt (w sensie, lampę i statyw)...

Z biura wiozą w górę kilkadziesiąt minut - tam jest baza-przebieralnia. Dostaliśmy wszyscy pianki, kalosze, kaski i światło; potem trzeba przejść z bazy do wejścia jaskini z kilometr. Ciepło...

Wejście normalne (dziura w ziemi, po kamieniach), potem się rozszerza; trochę fajnych nacieków. Dochodzimy do wody - tutaj okazuje się, co to znaczy toobing. Bierze się taką większą napompowaną dętkę, wrzuca do wody, a następnie skacząc z niewysokiego brzegu, trzeba trafić tyłkiem w środek dętki. Łatwiejsze niż brzmi, ale przynajmniej można się trochę ochłodzić. Wtedy pływamy po jeziorze.

W którymś momencie przewodnik prosi wszystkich o sformowanie "pociągu" i zgaszenie świateł. Po chwili wzrok się przyzwyczaja i na suficie można dostrzec tysiące świecących robaczków. Trochę mniejsze niż nasze świetliki, ale za to świecące ciągle; tysiące! Cały długi korytarz oświetlony - wyglądało to jak droga mleczna!

Wtedy przewodnik zaczął nasz "pociąg" ciągać po wodzie; więc do już fajnego widoku doszedł efekt 3D. Niektóre robaczki były bliżej, niektóre dalej, niektóre znikały za wystające skały / stalaktyty, inne się pojawiały. Fenomenalna sprawa!

Po tym jest kawałek suchy - można trochę połazić po jaskini, tudzież trochę się poczołgać w wymytej rurze. Potem krótka przerwa na ciepłe picie i batonika (przydało się, niby w piance, ale zaczęło robić się chłodno).

Druga połowa jaskini to też woda, ale tę część bierzemy wpław; miłe pływanko, ale robi się nam coraz zimniej. Dobrze więc, że zaraz dopływamy do brzegu, a chwilę potem - na świeże (i ciepłe) powietrze.

All in all, fantastycznie ciekawe wyjście; tylko niestety trafiliśmy na dupę, nie przewodnika. Gość chyba już miał dość tej roboty - antytalencie totalne...

To już zupełnie gdzie indziej - południowy kraniec Wyspy Południowej.

Spora jaskinia, leżąca tuż nad brzegiem morza; w trakcie przypływu częściowo zalewana (przed wyjściem w trasę warto sprawdzić, w których godzinach danego dnia można tam wejść).

A, no bo dojście nie jest może trudne, ale chwilę zajmuje - idzie się kilkadziesiąt minut, ścieżką prowadzącą w dół klifu, w nowozelandzkim buszu. A potem jeszcze idzie się spory kawałek samą plażą.

Sama jaskinia to tunel mający może z 10-12 metrów wysokości, jakieś 6 metrów szerokości przy wyjściach, zwężający się do 2 metrów w środku. Jeden otwór prowadzi z plaży, drugi wychodzi na morze. Można wrócić bez ponownego przechodzenia przez jaskinię, ale idzie się po mokrych i śliskich kamieniach. No i jest zawsze ryzyko, że większa fala trochę zmoczy.

Jaskinia prosta w zwiedzaniu, ale gdy się skacze z jednej mokrej skały na inną mokrą skałę, można się wywalić; co też i Marcia radośnie uczyniła... :-) Bez większych szkód.

Mimo niewielkich rozmiarów i braku nacieków, nam się jaskinka podobała. Ciekawie położona, fajne skały, fajna plaża i morze - po prostu miła wycieczka.

I znowu jesteśmy gdzie indziej - okolice Whangarei w północnej części Wyspy Północnej (obok miejscowości Tutukaka).

Pojechaliśmy tutaj, co by zrobić kilka nurków na Wyspach Biednych Rycerzy (Poor Knights Islands). Dzień wcześniej zwiedzaliśmy okolice i znaleźliśmy wspaniałą jaskinkę w skałach nad brzegiem morza - w drodze do Basenów Syren (Mermaid Pools).

Kolejne zdjęcia - z nurków; tutaj: pierwszy nurek pierwszego dnia.

Rano wypływaliśmy w kierunku Wysp Biednych Rycerzy, nurek, dwu-godzinna przerwa, drugi nurek i powrót. Wypływaliśmy w okolicach 8-9 rano, wracaliśmy ok. 4-5 po południu.

Pierwszego dnia nurkowaliśmy m.in. w Jaskini Rikoriko - ponoć największej jaskini morskiej na świecie (choć często, małym druczkiem dodawali, że największe na świecie, ale na półkuli południowej)... Najpierw zwiedzaliśmy podwodnie, potem wpłynęliśmy tam powierzchniowo całą łodzią (niemałą). Ponoć nawet koncerty w środku organizują... Świetna akustyka!

Drugi nurek drugiego dnia - Jaskinia Długa. Tą zwiedzaliśmy tylko podwodnie.

Fantastycznie czysta woda, pełno ryb; poza tym - po prostu tunel, a raczej powoli zamykająca się szczelina.